ممکن است کودک بترسد، خیلی خوشحال شود یا به یادگیری، واکنش های مقاومتی نشان دهد. در این مطلب به شما می گوییم چطور فرزندتان را برای رفتن به مهدکودک یا مدرسه حاضر کنید. گاهی کودک قبل از رفتن به مدرسه وانمود می کند بیمار است یا بهانه ای می یابد که والدین او را از مدرسه رفتن معاف کنند. این حالت را بیشتر در سنین ۷ ۵ سال یا ۱۴ ۱۱ سال می بینیم. این سنین زمان تغییر مقطع تحصیلی کودک است یعنی ورود به دبستان یا راهنمایی. امتناع از مدرسه رفتن زمانی دیده می شود که بچه ها مدتی در خانه می مانند و به والدین نزدیک تر می شوند، مثلا در ایام تابستان یا دوران نقاهت یک بیماری. در این موارد باید فرزندتان را به روان شناس کودک و نوجوان نشان دهید؛ بیدارشدن کودک با ترس غیرمعمول از خواب، ترسیدن از اینکه برای خود یا والدینش اتفاقی بیفتد، تعقیب بی وقفه والدین، ترس از تنهایی خوابیدن، دیدن کابوس شبانه، ترس از تاریکی، ترس های غیرعادی از دزد و هیولا، جنجال به پا کردن قبل از رفتن به مدرسه، ترس از ماندن در خانه اقوام و آشنایان. اما سؤال اصلی این یادداشت آن است که چه کنیم فرزندمان از مدرسه رفتن نترسد؟ در پاسخ به این پرسش می توان به موارد زیر اشاره کرد: انتخاب مدرسه یا مهدکودک مناسب: کیفیت مراقبت اولیای مدرسه بر رشد اجتماعی و تحصیلی کودک تاثیر طولانی مدت دارد. ملاک انتخاب محیط آموزشی عبارت است از: نسبت کوچک تر تعداد دانش آموزان به اولیای مدرسه، فضای وسیع و مناسب آموزشی، نور و تهویه مطبوع، وسایل مناسب آموزشی، نیمکت ها و دکوراسیون مناسب، مهارت و تجربه اولیای مدرسه یا مهد و برخورد موثر با کودکان. آمادگی جسمی کودک برای محیط آموزشی: فرزندتان را برای بینایی و شنوایی سنجی و چکاپ به متخصص نشان دهید. چند هفته قبل از شروع مدرسه به تدریج الگوی خواب و تغذیه مناسب را برای سال تحصیلی کودک تمرین کنید. به این ترتیب کودک برای صبح زود بلند شدن و صبحانه خوردن زودهنگام مشکلی نخواهد داشت. آمادگی روانی کودک برای محیط آموزشی: بهتر است فرزندتان را با محیط آموزشی و اولیای مدرسه و آنچه یادمی گیرد و تفریحاتی که در مدرسه خواهد داشت، آشنا کنید. می توانید قبل از شروع سال تحصیلی او را برای دیدن محیط آموزشی ببرید. می توانید این کار را با تعریف یک داستان انجام دهید. آموزش رفتارهای مناسب برای محیط آموزشی: فرزندتان تا حالا ملزم به رعایت قوانین جدی اجتماعی نبوده و فقط از شما اطاعت می کرده است. به او یاد بدهید با معلم، ناظم، مدیر، مستخدم و همکلاسی هایش چطور برخورد کند. انضباط و ادب و بهداشت از مهم ترین نکاتی است که قبل از شروع سال تحصیلی باید به فرزندتان بیاموزید. متاسفانه والدین تصور می کنند فرزندانشان تمام این نکات ریز مثلا سلام کردن، آشغال نریختن، دست در بینی نکردن، احترام به معلم، دوستی با همکلاسی ها، اجازه گرفتن در کلاس، نحوه دستشویی رفتن، رعایت کردن نوبت و... را می دانند در صورتی که همین جزییات ممکن است باعث سرزنش چه از طرف اولیای مدرسه و چه همکلاسی ها شوند. ایجاد انگیزه تحصیلی: کتاب خواندن برای کودک یا خرید کتاب برای کودکی که خواندن بلد است، نقش مهمی در ایجاد علاقه او برای یادگیری دارد. می توانید خاطرات دوران تحصیل خود را برای او تعریف کنید. الگوی مناسبی برای فرزندتان باشید، خودتان هم مطالعه کنید و درباره تاثیر تحصیل و هدفمندی برای فرزندتان توضیح دهید. ارتباط مستمر و پویا با اولیای مدرسه: ثبت نام در مدرسه، آخرین وظیفه شما در روند تحصیل فرزندتان نیست. به طور منظم با ناظم، مدیر و معلم فرزندتان در تماس باشید تا نه تنها از روند تحصیل او با خبر باشید بلکه اگر فرزندتان افت تحصیلی، بی انضباطی یا خطایی کرد، مشکل او را علت یابی و حل کنید. شرکت در جلسات اولیا و مربیان عامل حمایت کننده خوبی برای دانش آموزان است. رفع مشکلات روان شناختی کودک قبل از شروع سال تحصیلی: بهتر است مشکل فرزندتان را بشناسید و برای رفع آن بکوشید، مثلا برخی از کودکان اضطراب و تنش های جدایی یا مشکلات حاد خانوادگی دارند. بیش فعالی هم یکی از مهم ترین مشکلات کودکان است. کمبود عاطفی و مشکلات یادگیری از مشکلاتی هستند که باید قبل از ورود به مدرسه شناخته شوند. در غیر این صورت انگیزه و اعتماد به نفس کودک برای تحصیل کم می شود. حمایت از کودک در سال تحصیلی: اگر کودک موفقیتی کسب کرد، او را تشویق کنید و نشان بدهید تلاش او را می بینید. فضایی برای بیان اتفاق های مدرسه در منزل به وجود بیاورید تا فرزندتان بتواند بدون واهمه ماجراهای مثبت یا منفی مدرسه را برایتان تعریف کند. او را برای اشتباهی که مرتکب شده، سرزنش و به او پرخاش نکنید بلکه راه حل مناسب را برای حل مسایل مشابه در آینده به او بیاموزید. در تمام جشن ها و مناسبت هایی که از شما دعوت می شود، شرکت کنید. فرزندتان را به موازات تحصیل علم به فعالیت های ورزشی، فرهنگی و اجتماعی مدرسه تشویق کنید زیرا اگر تاکیدتان فقط بر درس باشد، تک بعدی می شود. از کمال گرایی بپرهیزید: نباید فرزندتان را مجبور کنید حتما نفر اول مدرسه شود زیرا این رفتار باعث بروز مشکلات جدی در آینده او می شود. یادتان باشد داشتن یک فرزند سالم و شاد و با انگیزه و تحصیلکرده بسیار بهتر از داشتن فرزندی است که همیشه شاگرد اول بوده اما ارتباط موثر اجتماعی را بلد نیست و انواع مشکلات روان شناختی را در خود جمع کرده است. کمال گرایی والدین، باعث افسردگی و کمبود اعتماد به نفس دانش آموزان می شود. پرهیز از تشویق های اغراق آمیز: برخی والدین با گفتن جمله هایی مانند تو نابغه ای! هیچ کس مثل تو نیست و... سعی می کنند در پیشرفت فرزندشان تاثیر مثبتی داشته باشند اما این رفتار اعتماد به نفس کاذبی به کودک می دهد در حالی که واقعیت چنان توانایی هایی ندارد. به علاوه این رفتار ممکن است باعث استرس شدید دانش آموز بشود و همیشه بخواهد والدینش را شگفت زده کند. تشویق باید مبتنی بر واقعیت باشد.